Bu şehrin her köşesinden ayrı sesler yükseliyor.
Ama o sesler söz konusu Zonguldak ve Zonguldaklı olduğunda ortak ses olamıyor.
Siyasette.
Bürokraside.
STK’larda.
Sokakta.
Belediyelerde.
Ve ne yazık ki yapılmış hataları yeniden yapanlar bizim yöneticilerimiz.
Bürokratlarımız.
Siyasetçilerimiz.
STK’larımız.
Esnafımız.
İş insanlarımız.
Keşke pek çoğu Zonguldak’ı bu kadar sevmeseydi.
Olay çok başka yerlere gitmiş meğer!
Ama ısrarla Zonguldak’ı sevmeye devam ediyorlar!
Bu ne sevgi ah!
Egosu için seven de bizim atanmış ve seçilmişlerimiz!
Gücünün zehrine kapıldığı için kendini sokan da bizim akreplerimiz!
STK ve kamu dairelerini şahsi işletmeye çevirdiği halde korunup kollanan da bizim güzel insanlarımız!
Empatiden böylesine yoksun bir toplum aynı şeyleri yaşamaktan ve zamanı hızla israf etmekten kurtulamıyor.
Bakıyoruz.
Zonguldak’a.
Ereğli’ye.
Çaycuma’ya.
Alaplı’ya.
Devrek’e.
Kozlu’ya.
Kilimli’ye.
Gökçebey’e.
Çatalağzı’na.
Muslu’ya da bakalım!
Herkes hizmet istiyor.
Huzur istiyor.
Ancak ne kalleşlikler bitiyor ne hırsızlıklar!
Yahu mesele hizmet ise, ortak akıl ise bu korkaklık, düzenbazlık, hırsızlık niye!
Doğru olduğunu söyleyen herkes doğru olanların yanında yer almıyorsa vardır içinde bir kalleşlik!
Bizim memlekette herkes ağlıyor!
Ağlayanlara da bir sözümüz var!
Peki siz gerçekten üzerine düşenleri doğru yapıyor musunuz?
Hepimiz ne kadar doğruyuz?
İnsanları – siyasetçileri – hizmet edeni şucu – bucu demeden iyiye, doğruya, güzele ne kadar sahip çıkıyoruz!
Sen başkasına bahane verme önce kendini düzelt şehir düzelmeye başlar!
Gerçek Zonguldaklı, dünya görüşü, siyasette ki yeri, memleketi, ilçesi ne olursa olsun iyilere, iyi insanlara, hizmete, işini iyi yapana, doğruya, çok çalışana sahip çıkmaktan korkmaz!
Öncelikle bakış açılarımızı bir gözden geçirelim!
Her konuda sorunlarımız var!
Öyle mi!
Sorun yok!
Çünkü sorumlu da sorunlu da bizleriz!
Şu şehre ve şehrin içine düşürüldüğü duruma bakarken yeminle utanıyoruz!