Zonguldak’ın hangi siyasetçisinden, şehrin hangi kaldırım rezaletinden, hangi siyasetçinin, belediye başkanının beceriksizliğinden bahsedelim?
Kimin ekonomik sorunundan, kimin ihalesinden, kimin rant devşirmesinden, kimin hırsızlığından bahsedelim?
Hangi marketçinin emek sömürüsünden, hangi esnafın kazığından, hangi siyasetçinin dansözlüğünden bahsedelim?
Boş verelim etmeyelim!
Kimsenin etmeyelim!
Allah hepsini hak ettikleri muamele ile ödüllendirsin!
Biz bugün Aleyna’nın bıraktığı mirası paylaşalım!
Acı bir miras!
Ve hepimiz üzerimize düşeni alalım biraz!
*
Nerede bir genç ölüm olsa ciğerim parçalanıyor.
Ölenden çok geride bıraktıklarının yaşadıklarına, yaşayacaklarına üzülüyor insan belki de.
O nedendir ki her ölümün tesellisinde; 
“Allah kimseye evlat acısı yaşatmasın” diyoruz.
*
Çocuklarımız, gençlerimiz acı haberler veriyor.
Yüreklerimizi yakıyorlar.
Tarifsiz acıların derin dehlizlerinde nefesimiz kesiliyor.
*
Türlü türlü nedenler.
Sebepli sebepsiz.
Ve her çığlıkta sayının hızla arttığını görüyoruz.
*
Aleyna ailesi ile görüştükten sonra intihar etti.
Erkek arkadaşıyla da sorunu vardı belli ki.
BEÜN öğrencisiydi.
*
Akrabası olan veteriner arkadaşımızın yanında çalıştı bir süre.
Hayat doluydu.
Bizimle yeni projemizde çalışmaya da uzak değildi.
Kafasına da yatmıştı.
Hepimizi derin bir acıya sevk edip gitti.
*
Aleyna ve diğer çocuklarımız.
Boşluğa düşüp, birileri veya kendileri ile hesaplaşma adına hayattan kopmalarını kabul edemiyoruz.
*
Ve tüm bunlar herkesin gözü önünde yaşanıyor.
Üzülmenin ötesinde bir şeyler yapmak lazım.
Çünkü bu örnekler çoğalıyor.
Ve olay ne yazıkki iki satır haber olarak kalıyor internet sitelerinde.
*
BEÜN’de Rektör İsmail Hakkı Özölçer’in çabalarıyla kurulan birim sayesinde zor durumdaki öğrencilere her türlü destek sağlanıyor.
Manevi yönü çok büyük bir uygulama.
Hem psikolojik destek hem maddi destek sağlanarak pek çok çocuk için koruma kalkanı oluşturuluyor.
Bu uygulamanın çok güzel ve olumlu sonuçları alınıyor.
*
Ancak Aleyna gibi kendini pek belli etmeyen çocuklarımız da var.
Ve galiba bizler, hepimiz tüm çocuklarımız için biraz daha duyarlı olmak zorundayız.
*
Bunlar normal değil.
Yaşananları normalleştirdiğimiz yerde daha büyük acılar için kapıları açmış oluruz.
Çevremizde benzer durumda olan pek çok çocuğa, gence küçük bir dokunuş belki de onları bir uçurumun kenarından alacak!
*
Bu yazı ruhunuza dokunuyorsa, biraz da canınızı acıtıyorsa paylaşın.
Belki bir yerlerde bir insanın hayatına dokunur.